U bent hier: Home > Uitgebreide informatie Bull Terriër > Gedrag en Levensruimte van de Bull Terriër

Gedrag en Levensruimte

van de Bull Terriër

Gezien het oorlogszuchtige verleden van de Bull Terrier, zou men zich terecht kunnen afvragen of dit dier het vertrouwen van zijn bazen wel verdient. Wie hondententoonstellingen bezoekt, kan echter constateren dat de Bull Terriërs gedisciplineerd zijn en weinig kabaal maken.

Ze gedragen zich vriendelijk tegenover de bezoekers en zelfs tegenover andere honden. Maar het feit dat de Bull Terrier ontzag heeft voor de mens, wil nog niet zeggen dat hij geen karakter heeft. Hij heeft juist een aard die net zo bijzonder is als zijn schoonheid origineel. Voor alles is hij een Terrier, en dat betekent dat hij heel levendig en spontaan is. Maar hij is ook eigenzinnig, soms zelfs ongehoorzaam. De baas zal zelf gezag moeten tonen om de Bull Terrier afhankelijk van zich te maken. Dat kan echter zonder bits, hard, wreed en autoritair te zijn. De baas moet zich laten gelden, maar heeft daarvoor niet per se heel veel ervaring nodig.

Om met een Bull Terrier te kunnen omgaan, moet men een soort `gevoel' hebben. Daar komt nog bij dat deze hond - al staat hij onverschillig tegenover pijn - het zich altijd zal blijven herinneren als hij onverdiend straf heeft gekregen. Hij moest dus fair maar ferm worden opgevoed en behandeld.

Er wordt beweerd dat het manhaftige en dappere karakter van de Bull Terriër goed past bij een mannelijke persoonlijkheid. Maar dat wil nog niet zeggen dat hij niet goed zou kunnen opschieten met vrouwen. Hij hecht zich snel aan zijn baas of bazin en heeft in ruil daarvoor veel aandacht nodig. Deze hond zal dan bijzonder lief zijn en hij kan zonder meer worden aanbevolen als een kindervriend. Door zijn voortvarende en onomwonden gedrag is hij het ideale speelkameraadje voor spontane kinderen. Daarbij laat hij een onverwacht zachte kant zien, terwijl hij daarnaast instinctmatig en vurig over zijn 'kleine bazen' zal waken.

Het is goed om hem van jongs af aan op te voeden, als hij nog het best handelbaar is. Eerst moet hem worden geleerd op het commando 'hier'! terug te komen. Bij de minste poging van agressief gedrag tegenover soortgenoten moet heel vastberaden worden opgetreden. Honden die vanwege agressief gedrag jegens soortgenoten (iets dat in principe bij honden van welk ras dan ook kan voorkomen) niet met andere viervoeters kunnen omgaan zijn zielige dieren. Honden zijn sociale wezens en moeten contact hebben met andere honden.

Bull Terriërs stammen dan wel af van vechthonden, maar dat betekent zeker niet dat vandaag de dag nog aan hun gedrag zou moeten worden gemerkt. Misschien zien ze er vervaarlijk uit met hun lange, dikke snuit, maar de gemiddelde Westie (West Highland White Terrier), is even onvervaard, driest en zelfverzekerd. En dat geldt voor ettelijke terriërrassen, die beslist niet populair zijn bij diegenen, die met hun hond willen imponeren.

Sommige kynologen hebben zich afgevraagd of de Bull Terrier, na zijn opvoeding, als verdedigingshond zou moeten worden afgericht. Eigenlijk is dat niet de manier om eventuele problemen met de hond aan te pakken. De hond blijkt - ondanks zijn bescheiden afmetingen - een geweldige bewaker te zijn, zowel van mensen als van hun bezittingen. Hoewel hij weinig blaft en de mens vertrouwt, zal hij bij een aanval niet aarzelen al zijn krachten te gebruiken. Maar om hem te kunnen africhten moet men en het ras goed kennen, en een goed specialist zijn.

Als aan die voorwaarden niet kan worden voldaan, is het bijzonder onverstandig aan africhten te beginnen, omdat men zich in een leerproces begeeft waarbij de hond leert bijten. Honden trainen in de discipline waak en verdedigingshond is toch al een vak op zich. Dat mogen alleen de echte deskundigen doen met honden die daarvoor het meest geschikt zijn. Of een hond daarvoor geschikt is, kan een leek niet beoordelen.

Bull Terriërs functioneren prima als huishond en gezelschapshond. Ze zijn spontaan en vrolijk en zoals de meeste terriërs zijn ze er voor het hele gezin, inclusief de kinderen. De Bull Terriër is stil, prettig gezelschap, vol humor, en bovendien met weinig ruimte tevreden. Hij past zich uitstekend aan het leven in een flat aan, zelfs in een piepklein flatje.

De Bull Terrier heeft vaak kritiek te verduren gekregen. Hij werd ervan beschuldigd lastig, te impulsief en soms zelfs vals te zijn. Daarbij beriep men zich erop dat hij voorouders heeft die gevreesde vechters waren. Dergelijke kritiek wijst echter op een volledige miskenning van het ras. Maar dat neemt niet weg dat zijn specifieke eigenschappen ook bepaalde nadelen hebben. Zo schreef J. Dhers dat deze aan het licht komen als de hond als pup door een 'hard en onbekwaam iemand' is opgevoed. Maar degenen die deze hond voldoende aandacht geven, zien in de schittering van zijn gitzwarte schuine oogjes een onweerlegbare zachtmoedigheid en zelfs de fonkeling van de 'zo typisch Britse' humor.

bron: mijn hond, mijn vriend